Spiritual bypassing is een van de grootste valkuilen op je spirituele pad. Je gebruikt je spiritualiteit dan om te vluchten voor je issues, in plaats van eraan te werken. En we doen het allemaal in meer of mindere mate. Want spiritual bypassing is veel meer dan een iets te ‘blije' houding die je soms ziet bij spirituele mensen. Het is een subtiele vorm van perfectionisme die jou precies het tegenovergestelde geeft van wat spiritualiteit je zou moeten brengen: je gaat delen van jezelf afwijzen in plaats van ze te accepteren. Gelukkig kun je daar wat aan doen. En de signalen herkennen is het halve werk. 

Wat zijn de signalen van spiritual bypassing?

1. Een overdosis 'love & light’
Het is fijn om meer liefde, compassie en vreugde te voelen als je mediteert. Maar als je de hele dag alleen maar ‘love & light’ wilt zijn, snij je jezelf af van de negatieve gevoelens die nou eenmaal ook bij je horen. Je omarmt dan niet meer het hele spectrum van je emoties. Dat kan in het begin prettig lijken, maar uiteindelijk raak je daardoor het contact met jezelf kwijt. 

2. Een te rooskleurig beeld van wat ’spiritueel’ is.
Je associeert spiritualiteit met de ‘ziel’ of iets ‘goddelijks’ in plaats van iets menselijks. Je krijgt dan ook van leraren te horen dat je ego niet oké is. En dat is lastig als je op je werk in de stress schiet of een keer boos bent op je partner. Je gaat dan denken dat je iets ‘fout’ doet of ’niet-spiritueel’ bent. Op die manier ga je alledaagse en gezonde menselijke verlangens en angsten onderdrukken.

3. Je ziet spiritualiteit daarom als iets wat losstaat van je ’normale’ leven
Het is vaak moeilijk om dat vredige gevoel uit je meditatie vast te houden als je in de auto stapt en naar je werk gaat. Daarom is het soms ook lastig om na een retreat weer terug te komen in je normale leven. Probeer daarom niet te krampachtig aan dat zen gevoel vast te houden. Echte spirituele groei maak je pas door als je je normale emoties en stress leert accepteren als een een essentieel onderdeel van je spirituele pad. 

4. Je hebt geen contact met je (onder)lichaam 
Negatievere emoties en diepere verlangens stoppen we vaak weg in ons lichaam, en met name in je buik- en bekkengebied waar je diepere driften liggen. Als je alleen maar love & light wilt voelen, raak je dus ook het contact met dat deel van je lichaam kwijt. Daardoor sta je niet in je kracht in relaties en kun je geen grenzen stellen of beslissingen nemen. Je voelt je ook snel onzeker en niet geaard. Contact maken met je buik- en bekkengebied kan dan een verademing zijn. Je ervaart dan weer wat het is om ‘heel’ te zijn.

5. Je ziet spiritualiteit als oplossing van al je problemen.
Verlichting lijkt soms een soort diploma waarna je geen problemen meer hebt en de hele dag schaterlachend door het leven gaat. Spirituele mensen kijken daarom ook wel eens neer op therapie omdat je dan teveel bezig zou zijn met je ego. Want als je de hele dag gelukzalig kunt mediteren heb je dat niet nodig, toch? Maar dat is een illusie. Ontwaakte mensen hebben gewoon huis- tuin en keuken problemen en ze kunnen stress ervaren zoals iedereen. Ze gaan er alleen gezond mee om en kunnen het makkelijker loslaten. 

6. Je verheerlijkt je eigen leraar of pad
Het is heel natuurlijk om enthousiast te zijn als je een nieuwe meditatievorm of leraar vindt waar je je goed bij voelt. Maar als je je eigen leraar ziet als een soort messias betekent dat meestal dat je zijn of haar menselijke kant niet wilt zien. Dan kun je in een verkeerde machtsverhouding terechtkomen. Je pad of leraar zien als de oplossing van al je problemen betekent in feite dat je je eigen kracht uit handen geeft. Een goede leraar of methode maakt je juist onafhankelijk. Want je hebt zelf alles al in je om te ontwaken. 

7. Andere mensen zien als ’niet spiritueel’
Als je je eigen issues niet onder ogen ziet, ga je ze meestal op andere mensen projecteren. Dan ga je andere mensen zien als 'niet ’spiritueel’ of zelfs slecht. Je kijkt dan niet alleen neer op andere mensen (wat niet erg spiritueel is) maar ook op jezelf. Want je wijst die kwaliteiten vooral ook in jezelf af. Pas als je je eigen emoties en issues echt kunt zien, en zelfs omarmen, kun je van jezelf gaan houden. En dan krijg je automatisch meer compassie met andere mensen, of ze nou ’spiritueel’ zijn of niet. 

Wat kun je verder doen? 
*Jezelf accepteren zoals je bent met al je onhebbelijkheden. 
*Regelmatig contact maken met je lichaam en je emoties.
*Compassie hebben met jezelf. 
*Spiritualiteit zien als iets wat je juist meer menselijk maakt.  
*Zien dat iedereen zijn eigen pad heeft en op zijn/haar manier groeit.
*Zien dat je alles al in je hebt om te ontwaken. En dat zowel je positieve kwaliteiten als uitdagingen je daar bij helpen.

​En tenslotte kun je ook gewoon accepteren dat je aan spiritual bypassing doet. Want dit is nou eenmaal hoe je ego met spiritualiteit omgaat. Je ego denkt graag in termen van prestaties, doelen, oplossingen en ‘wij’ zijn beter dan ‘zij'. Dus zolang je een ego hebt, blijf je altijd een beetje aan spiritual bypassing doen. Dat inzien is ook een vorm van zelf-acceptatie.